De ziekte van Lyme is een bacteriële infectie die wordt veroorzaakt door de beet van een geïnfecteerde teek. Meer specifiek kunnen zwartpotige teken (ook wel hertenteken genoemd) dragers zijn van Borrelia burgdorferi, de bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt.
De ziekte is enorm onder-gediagnosticeerd als gevolg van vertraagde of ontoereikende testmethoden en een algemeen gebrek aan erkenning van de ziekte van Lyme door de medische gemeenschap, vooral in gebieden die minder kwetsbaar zijn voor door teken overgedragen ziekten.
Als een infectie vroegtijdig wordt opgemerkt, kunnen antibiotica deze vaak met succes behandelen en de kans op blijvende problemen verkleinen. Helaas merken veel mensen het niet wanneer ze door een teek zijn gebeten, en niet iedereen die besmet is met de bacterie zal de veelbetekenende uitslag in de roos krijgen. Om de zaken nog ingewikkelder te maken: zodra een teek bijt en zich aan de huid hecht, zal deze gedurende ten minste 24 uur geen Lyme-infectie veroorzaken en kunnen de symptomen pas na een paar dagen of zelfs een maand optreden. Door deze vertraging kan de mogelijkheid van de ziekte van Lyme gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Bovendien kunnen de bacteriën inactief worden en zich maanden of jaren verstoppen in cellen van het centrale zenuwstelsel, inclusief de hersenen.
Als de infectie dus niet wordt gediagnosticeerd, woekert de infectie, wat grote schade aanricht aan het immuunsysteem en een groot aantal ontstekingsreacties veroorzaakt die de gezonde hersenfunctie kunnen aantasten. Zo rapporteert 70% van de mensen die getroffen zijn door de ziekte van Lyme veranderingen in hun denken, zoals geheugenverlies en verminderde mentale scherpte.
Wie heeft de ziekte van Lyme?
Mensen die buitenshuis actief zijn, lopen een groter risico op de ziekte van Lyme, vooral als er geen preventieve maatregelen ter bescherming tegen tekenbeten worden toegepast. Omdat kinderen veel buiten zijn, lopen kinderen tussen de 3 en 14 jaar het grootste risico, gevolgd door vijftigplussers die graag wandelen of andere buitenactiviteiten beoefenen, zoals tuinieren of golfen. Degenen die buiten in grasrijke gebieden of andere bekende teken-woongebieden werken, zijn ook vatbaar, maar iedereen kan een tekenbeet krijgen, zelfs in zijn eigen tuin. Er zijn naar schatting elk jaar 427.000 nieuwe gevallen van de ziekte van Lyme, alleen al in de Verenigde Staten.
Wat zijn mogelijke symptomen?
Het is bekend dat de ziekte van Lyme en soortgelijke infecties fysiologische symptomen kunnen veroorzaken, waaronder koorts, gezwollen klieren, keelpijn, ademhalingsproblemen, hoofdpijn en gewrichtspijn of zwelling. Maar veel mensen zijn zich er niet van bewust dat ze ook kunnen leiden tot cognitieve en neuro-psychiatrische problemen, waaronder:
- Slecht inschatten van situaties
- Geheugenproblemen
- Korte spanningsboog
- Problemen met focus en concentratie
- Slecht beslissingsvermogen
- Langzamere mentale verwerkingssnelheid
- Verminderde spraakfuncties
- Veranderingen in de persoonlijkheid
- Hallucinaties
- Problemen met slapen
- Verminderd libido
- Verslavend gedrag
- Desoriëntatie
- Geweld
- Zelfmoord
De ziekte van Lyme kan tot een verkeerde diagnose leiden. De gevolgen als de ziekte niet of niet juist wordt behandeld:
- Depressie
- Bipolaire stoornis
- Spanning
- PTSS
- Schizofrenie
- Psychose
- ziekte van Alzheimer
- Ontwikkelingsstoornissen
- Autismespectrumstoornissen
- Eet-stoornissen
Waarom kiezen voor PCS voor de behandeling van de ziekte van Lyme en andere infecties?
PCS heeft uitgebreide ervaring met het diagnosticeren en behandelen van de ziekte van Lyme en andere infecties, en met name de neuro-psychiatrische symptomen die deze ziekten kunnen veroorzaken. In tegenstelling tot de traditionele psychiatrie, die nog steeds het enige medische specialisme is dat zelden kijkt naar het orgaan dat het behandelt, gebruikt PCS QEEG beeldvorming om het giswerk uit de psychiatrie te halen. Op basis van hersenonderzoek – meer dan 200.000 functionele hersenscans en steeds meer – kunnen we patronen in de hersenen identificeren die erop wijzen dat een infectie de oorzaak van de symptomen kan zijn.