De lange-termijn-effecten van lichte traumatische hersenbeschadigingen, zoals die zelfs bij een lichte hersenschudding kunnen optreden, worden meer en meer onderkend en geaccepteerd. Patiënten met functieverlies na een lichte schedeltrauma werden tot nu toe onderzocht met behulp van een CAT-scan en MRI. Deze onderzoeken tonen in veel gevallen echter geen organische hersenbeschadigingen aan. Als gevolg daarvan werden patiënten niet serieus genomen en beschuldigd van aanstellerij of zelfs van (verzekering)fraude. Recent hersenonderzoek heeft echter duidelijkheid opgeleverd voor de oorsprong van de klachten zoals genoemd. Het betreft onderzoek zoals de PET-scan, topografische hersenmapping en Evoked Potential onderzoek. Dergelijk onderzoek brengt veranderingen aan het licht zoals afwijkende activatie van de hersenschors, abnormale EEG- activiteit en vertraagde Evoked Potentials die allemaal terug te voeren zijn tot de hersenschudding.
De symptomen bij de lichte hersenbeschadiging zijn vooral energieverlies; hoofdpijnen en chronische pijn; (draai)duizeligheid, geheugen stoornissen, moeite met concentreren; angst, depressie en stemmingswisselingen; slaapstoornissen; geïrriteerdheid; visuele perceptie problematiek en dyslexie; en zelfs duidelijke persoonlijkheidsveranderingen. Toevallen kunnen eveneens worden waargenomen evenals toevalachtige activiteiten zoals aura’s. Bij personen die een bepaald beeld laten zien vóór het ongeval, zoals ADHD, migraineuze hoofdpijnen of slaapstoornissen kunnen bij een lichte hersenbeschadiging deze klachten duidelijk verergeren. De schijnbare ernst van het ongeval, inclusief een mogelijke bewusteloze periode, heeft maar weinig invloed op de ernst van de symptomen naderhand. Nieuwe klachten kunnen zelfs na maanden of jaren na het ongeval op gaan treden. Er zijn geen publicaties bekend over neurofeedback bij schedeltrauma’s. We zijn slechts geïnformeerd over zuiver klinische werkzaamheden op dit gebied – dit echter wel binnen verschillende settings. De afgelopen 6 jaar is er veel klinisch bewijs gevonden voor de effectiviteit van neurofeedback als een toegevoegde therapeutische mogelijkheid om de posttraumatische klachten te behandelen. In september 1992 zijn er 88 klinische gevallen verzameld van (hoofdzakelijk lichte) traumatische hersenbeschadigingen gevolgd door een neurofeedback behandeling. Daaruit blijkt dat neurofeedback effectief is. Zelfs jaren na het schedeltrauma, wanneer geen sprake meer kan zijn van effecten van spontaan herstel.
Neurofeedback blijkt verbeteringen te geven bij alle bovengenoemde symptomen.
Door middel van neurofeedback is men in staat gebleken om een aantal (al jaren) geïnvalideerde mensen weer op te nemen in het arbeidsproces. De training is natuurlijk niet altijd zo opzienbarend, maar vrijwel iedereen die behandeld wordt met neurofeedback wint daarbij. Het minimum aantal trainingssessies ligt op ongeveer 10 (om uit te maken of de training effectief is of niet). Dit kan plaatsvinden door middel van een relatief eenvoudige (tussentijdse) evaluatie. Een volledige neurofeedback behandelingen kan schommelen tussen 25 en 100 sessies. Het spreekt voor zich dat iemand die 100 sessies volgt daarbij positieve effecten opmerkt. Anders zou er al lang (eerder) zijn gestopt. De effecten die met neurofeedback bereikt worden zijn in de meeste gevallen van blijvende aard. Als de hersenen eenmaal hebben geleerd hoe ze zich moeten herreguleren dan zijn herhalingstrainingen vrijwel niet nodig. De hersenen behouden uit zichzelf deze verworven capaciteit.
Ook al wordt vroegtijdig begonnen met neurofeedback (binnen 6 maanden na een licht schedeltrauma) ook dan blijft het mogelijk dat na verloop van tijd de lange termijn effecten op kunnen gaan treden. Dit is het geval omdat deze effecten zich vaak geleidelijk ontwikkelen. Is men zich hiervan bewust, dan kan men dubbel voordeel halen uit neurofeedback. De dan nieuwe verschijnselen kunnen meteen worden (mee)behandeld.